Kampioen worden went nooit zeggen ze wel eens. Zondag 12 mei stond de onvervalste topper tussen de nr. 1 Veensche boys tegen de nr. 2 TKA, in Apeldoorn op het programma. Het verschil in punten was 3 in het voordeel van de boys, met nog een wedstrijd minder gespeeld. Dus bij winst voor de Veners, kon het seizoen niet mooier afgesloten worden. Met de Veensche spelersbus (waarvoor dank) vol en diverse supporters die op eigen gelegenheid gingen, leek het wel een thuiswedstrijd. Om 11.30 uur werd er afgetrapt en na enkele minuten kreeg Mitchel een geweldige kans, maar scoorde helaas niet. Kort daarna scoorde hij de openingstreffer. Helaas wisten wij enkele minuten later wederom te scoren. Zij het in het verkeerde goal. Hierna ging de strijd redelijk gelijk op, zonder echt uitgespeelde kansen te creëren. Kort voor tijd veerde de vele Veensche supporters op na een goedlopende aanval, die slechts eindigde op de paal en voor de doellijn langs rolde. De hitte vergde veel van alle spelers. Waar Veensche boys redelijk tevreden met een gelijkspel kon zijn, dacht Gert daar waarschijnlijk anders over. Zijn doelpunt ver in de blessuretijd was de verlossende treffer. Gelijk blies de scheidsrechter voor het eindsignaal. Dit tot grote vreugde van jong en oud. Veensche boys is sinds, wat ik van horen zeggen heb, 2001 eindelijk weer kampioen. Een schitterend seizoen met een mix van spelers tussen de 19 en 64 jaar. En niet te vergeten, budgetneutraal. Dus het kan blijkbaar nog, kampioen worden met louter liefhebbers. Vanaf deze plaats willen wij, zonder nu namen te vernoemen, een ieder bedanken voor hun onvoorwaardelijke steun. Helaas heeft het bestuur zich niet van zijn beste kans laten zien, door geen enkele fysieke belangstelling te tonen. Zelfs geen bloemetje bij terugkomst. Eddy Kraaij
