Met AZ, Ajax, Excelsior en RKC Waalwijk prijken gekende profclubs op het cv van Jordy Deckers. Nadat hij in 2018 uit eigen beweging zijn profloopbaan beëindigde, werd de huidige doelman van Veensche Boys brandweerman. De inmiddels 34-jarige Jordy Deckers is een echte teamspeler. Ook buiten het voetbalveld. Op de brandweerkazerne in Almere draait hij 24-uurs ploegendiensten. Op de vraag of je dan weleens in elkaars irritatiezone komt, antwoordt hij beheerst: ,,We zitten daar met een gemeenschappelijk doel: mensen en dieren redden. Natuurlijk worden er weleens geintjes uitgehaald, maar het is juist zo mooi dat je alles samen doet. Samen boodschappen doen, samen eten, samen schoonmaken. Als het alarm gaat, staan alle neuzen dezelfde kant op.”
Ingrijpende ervaringen
Als brandweerman maak je regelmatig iets heftigs mee. ,,Je eerste reanimatie vergeet je nooit meer,” vertelt Deckers. Dat geldt ook voor twee incidenten die, inmiddels twee jaar geleden, kort op elkaar volgden. ,,Er was een kindje te water geraakt en wij werden opgeroepen om daar ter plaatse te komen. Terwijl we daar bezig waren met de reanimatie, werden we opgeroepen om naar een woningbrand te gaan, waar nog kinderen in het gebouw zaten.”
Destijds kon de ploeg van Deckers de werkzaamheden bij de drenkeling overdragen aan collega’s, maar als hij terugdenkt, was dat best ingrijpend. ,,We waren na de oproep allemaal gefocust op de woningbrand. Toen we later op de kazerne hoorden dat het kindje met een hartslag richting het ziekenhuis was gegaan, slaakten we allemaal een zucht van verlichting.”
De gebeurtenissen van die dag lieten een onuitwisbare indruk achter bij Deckers. ,,We worden goed gesteund door de bevelvoerder en er is zelfs een speciaal team dat ons begeleidt als we iets ingrijpends hebben meegemaakt. Het is niet zo dat je voortdurend aan hoeft te staan, als je iets heftigs meemaakt is iedereen hartstikke begripvol. Je krijgt op zo’n moment veel steun, want je kunt dit werk alleen doen als je er honderd procent voor kunt en wílt gaan.”
Deckers biecht op dat het werk als brandweerman een stuk beter bij hem past dan het topsportcultuurtje waar hij een kleine tien jaar zijn geld mee verdiende. ,,Ik stond onder contract bij clubs als Ajax, Excelsior en AZ, maar het varieerde per club hoeveel ik aan spelen toe kwam. Het cultuurtje begon me steeds meer tegen te staan. In het topvoetbal wordt verwacht dat je op alles ‘ja en amen’ zegt. Ik ben recht voor z’n raap en daarvoor is bij profclubs eigenlijk geen plek.Dat ‘ja en amen’ is bij Veensche Boys in Nijkerkerveen wel anders. Deckers staat daar inmiddels drie seizoenen onder de lat en is bezig aan zijn laatste seizoen. ,,Ik kwam hier nadat ik twee seizoenen bij Spakenburg speelde. Toen ik aangaf dat ik toe was aan iets nieuws, heeft Marjo Hartog (voormalig lid van de technische commissie van Spakenburg, red.) me begeleid bij de overstap naar Veensche Boys. Het voelde als thuiskomen. Het is echt een geweldige club, met een warme cultuur.” Ook zijn vrouw, zoon (11) en dochter (9) hebben het er naar hun zin. Deckers: ,,Ik heb hier echt mijn plezier in het voetballen teruggevonden. Ondanks dat ik hier nog maar vier jaar speel, voelt het echt als mijn club.”
Voor zijn kinderen heeft hij ook genoeg tijd, ondanks de werktijden op de kazerne. Deckers: ,,Na zo’n dienst ben je minstens 24 uur weer thuis, soms wat langer. Ik heb ook banen gehad waardoor ik méér van huis was, dus dit bevalt me erg goed.”
Niet uitschrijven
,,Natuurlijk mis ik door mijn baan wel eens een training, maar daar heb ik het van tevoren al over gehad. Veensche Boys hanteert, in zekere zin, een ‘niet trainen, niet spelen’-beleid en daar sta ik zeker achter. Zo komt reserve doelman Wessel Bosman ook aan spelen toe”, aldus Deckers die samen met de keeperstrainer de jonge Bosman klaarstoomt voor een basisplek. ,,Voor de winterstop raakte ik geblesseerd en toen moest Wessel een aantal wedstrijden starten. Dat heeft hij goed gedaan. We praten veel met hem over zijn ambities. Of ik zelf na dit seizoen verdwijn? Ik stop met spelen, maar ik schrijf me niet uit. Als de nood hoog is, weten ze me te vinden. Ik zal de club blijven ondersteunen waar dat kan.”
Waarom Deckers dan toch stopt? Zijn vrouw speelt sinds afgelopen zomer in een Guns N’ Roses-coverband, waarmee ze door het land optreedt en meedoet aan wedstrijden. Het gezinsleven moet niet lijden onder de hobby’s van de ouders, vindt Deckers: ,,Zij heeft mij altijd gesteund, waardoor ik voor mijn profvoetbalcarrière kon gaan. Zij heeft lange tijd veel voor mij opzij gezet, nu is voor mij het moment gekomen om iets terug te doen.”
Bron Koen Speelman / AD
