Na 38 jaar is de trainersloopbaan van Erik Assink ten einde gekomen. De 66-jarige coach sloot zijn indrukwekkende carrière in stijl af: met het kampioenschap bij Veensche Boys. ,,Ik heb de mooiste clubs van het land getraind.”
Vijf jaar geleden kwam Erik Assink op een mooie zomeravond thuis. Daar wachtte hem een grote verrassing: zijn tuin in Almere stond vol met mensen met wie hij in het amateurvoetbal had gewerkt. ,,Van bijna iedere club waar ik had gewerkt waren er een mannetje of twee, drie aanwezig. Heel bijzonder. Zelfs mijn oude gymdocent Wim Brander van inmiddels meer dan 80 jaar oud, mijn grote voorbeeld, was er. Die avond voelde voor mij persoonlijk eigenlijk al als mijn afscheid”, vertelt Assink.
Maar er kwam de afgelopen seizoenen nog een toegift: door Jos Bouw, een oud-pupil van Assink, werd hij verleid om bij Veensche Boys te werken. Dat werden uiteindelijk vijf seizoenen, mede omdat de coronatijd de vurig gewenste promotie naar de eerste klasse dwarszat. ,,In een coronajaar wilde ik mijn loopbaan niet beëindigen.” De afgelopen jaargang was het eindelijk raak: overtuigend sleepten de Nijkerkerveners de titel in de tweede klasse binnen.
Assink had naar eigen zeggen een ‘heerlijke tijd met de jongens’. Hoewel het niveau op trainingen natuurlijk lager lag dan eerder in zijn loopbaan, kon hij toch genieten. Assink vertelt bijvoorbeeld dat er een speler was waar in zijn periode bij Veensche Boys de hond van overleed. Om die reden zat die speler niet zo lekker in zijn vel. ,,Ik ben ook hondenliefhebber en moest in die fase eveneens afscheid nemen van mijn hond. Als zo’n jongen je dat vertelt, voel ik de tranen achter mijn ogen branden.” Zulke gesprekken blijven Assink altijd bij. ,,Ik kijk met warme gevoelens op mijn periode bij Veensche Boys terug.”
Assinks loopbaan is imposant. ,,Ik heb de mooiste clubs van het land getraind”, zegt de noorderling er zelf over. Dat is niet verwonderlijk met onder meer grootmachten IJsselmeervogels, Sparta Nijkerk, Spakenburg en GVVV en Quick Boys op zijn cv. ,,De druk is verslavend geweest.” Dat ziet hij als iets positiefs, benadrukt Assink. ,,Voetbal doet ertoe voor mensen. Als jij dan als trainer mag proberen ze een mooie middag te bezorgen, met aantrekkelijk voetbal, dan is dat een eer. Zo heb ik dat ervaren.”
Verliezen was onderdeel van die verslaving. Moest Assink onverwachte nederlagen slikken, dan kon hij dat, zeker in de hoogtijdagen van zijn carrière, soms maar moeilijk verkroppen. ,,Had mijn vrouw met vrienden een afspraak staan, dan keek het bezoek ’s middags op Teletekst. Had mijn club verloren, dan wisten ze: we slaan een weekje over. Erik zit vanavond niet op visite te wachten.”
Maar vooral winnen zit in het DNA van Assink. Zijn meest glorieuze periode was in de beginfase van zijn carrière, toen hij als coach van Drachtster Boys door IJsselmeervogels werd gebeld. Aan de rode zijde van De Westmaat beleefde hij tropenjaren met onder meer drie kampioenschappen, drie algehele zaterdagtitels, het algeheel amateurkampioenschap in 1995 en winst van de KNVB-beker voor amateurs in de Kuip (1996). ,,Die periode is een superspeciale tijd geweest”, aldus Assink. ,,De rest van Nederland heeft mij in die periode leren kennen.”
In zijn zevende jaar werd de succestrainer echter in een curieuze bestuursvergadering weggestemd. Toenmalig voorzitter Arthur van den Berg en secretaris Lianne Bol waren destijds solidair met Assink en stapten eveneens op. De spelersgroep toonde zich furieus over het besluit om hun trainer na alle successen te lozen.
,,Ik heb geen zin om oude wonden open te rijten, tegen sommige molens is het moeilijk vechten. Dat heb ik natuurlijk meerdere malen moeten ervaren”, erkent Assink, die later bijvoorbeeld ook bij GVVV in zijn zesde seizoen het veld moest ruimen. ,,Laat ik zeggen dat ik in die situaties meer krediet had verwacht.”
De mensen die Assink in zijn ogen oneerlijk behandelden, hebben dat te horen gekregen. ,,Ik zeg altijd en tegen iedereen hoe ik over situaties denk, zonder aanziens des persoons. Waar ik bijvoorbeeld ook altijd een stronthekel aan heb gehad, is het feit dat er mensen zich willen bemoeien met opstellingen. Dan heb je aan mij een verkeerde.”
In die situaties is Assink altijd rechtlijnig geweest. Zo gaf hij er in 2008 om die reden de brui aan bij Spakenburg. ,,Toen heb ik gezegd: zoek maar een andere trainer. Ik durf ook te zeggen dat ik altijd loyaal aan mijn spelers ben geweest.”
Zijn keuze voor Spakenburg was, na periodes bij Sparta Nijkerk en Bennekom, uiteraard pikant na zijn eerdere congé bij IJsselmeervogels. ,,Ik kan rancuneus zijn, een slechte maar menselijke eigenschap die ik helaas bezit. Het speelde zeker een rol dat ik toen met mijn keuze voor Spakenburg bepaalde mensen bij ‘Vogels’ een hak kon zetten”, zegt Assink daarover.
Het is Assink ten voeten uit: recht door zee, authentiek en keihard voor zichzelf én anderen. Maar net zo makkelijk laat hij zijn gevoel en zijn zachte kant spreken. Zijn keuze voor Ter Leede was bijvoorbeeld verrassend. ,,Tijdens mijn eerste gesprek ontving ik een fles wijn met een etiket van Ter Leede erop. Dat vond ik zó leuk, die aandacht voor details. Daarnaast klikte het vanaf het eerste moment. Dan zit ik ook zo in elkaar dat ik zo’n club al snel mijn woord geef.”
Ter Leede was de eerste kennismaking met het werken in de Bollenstreek, wat in zijn carrière lange tijd hoog op zijn verlanglijstje stond. ,,Ter Leede had een grote vrouwentak. Die sfeer die de club mede daardoor ademde, was zachter. Dat kwam door al die vrouwen in de kantine. Die mix van mannen en vrouwen bracht een andere benadering van voetbal met zich mee. Ik denk dat die periode, net als het feit dat je ouder wordt, ervoor heeft gezorgd dat ik milder ben geworden.”
Na Ter Leede volgden de gloriejaren met GVVV, waarin de Veenendalers tot grote hoogte stegen. Onder Assink voegden de Veenendalers zich weer bij de absolute amateurtop, met ook nog het bereiken van de kwartfinale van het KNVB-bekertoernooi in 2012 als hoogtepunt. Daarin was AZ te sterk. ,,Als je het hebt over goed voetbal spelen, dan moet ik die periode noemen. Dat team zat zó goed in elkaar.”
Maar ook na periodes bij SVZW en Huizen was de koek nog niet op. Quick Boys, dat de boot naar de topklasse en de tweede divisie al jaren had gemist, deed met succes een beroep op Assink. ,,Dat was mijn droomclub. Een schitterende accommodatie, fanatiek publiek. Bovendien viel daar nog wat te winnen. De honger naar succes was enorm”, ervoer Assink. Hij gaf Quick Boys haar grandeur terug en leidde de Katwijkers terug naar het hoogste amateurniveau.
Het moest zijn laatste kunststukje zijn. Hij stopte op Nieuw-Zuid na één contractjaar, want de nu 66-jarige oefenmeester voelde zich niet helemaal fit. Bovendien wilde hij meer tijd aan zijn familie besteden. Toch klopte Veensche Boys nog eens met succes aan.
Nu stopt Assink wel, zegt hij zelf. Toch is er een kleine disclaimer: hij moet ervaren hoe het is om op doordeweekse avonden thuis te zijn en op zaterdag de handen vrij te hebben. Misschien wordt hij helemaal gek van het nietsdoen, grapt hij. In de toekomst nog een aansprekende interim-klus aanvaarden?
Zelf sluit Assink dat niet op voorhand uit, maar afstand nemen van het amateurvoetbal en genieten van het leven staan voorlopig voorop. ,,Ik ben van plan om lekker wedstrijdjes te gaan kijken bij mijn oude clubs of bij oud-spelers die inmiddels trainer zijn geworden. Die sociale kant van voetbal heb ik altijd minstens zo belangrijk gevonden als het sportieve”, zegt Assink.
,,Ik hoop dat de spelers en clubmensen met wie ik allemaal heb gewerkt, vooral dat laatste zullen onthouden.”
tekst Edward Doelman, Foto Kees van den Heuvel
Geboortedatum: 15 juli 1957
Clubs: ’t Gooi, Drachtster Boys, IJsselmeervogels, Sparta Nijkerk, Bennekom, Spakenburg, Ter Leede, GVVV, SVZW, Huizen, Quick Boys en Veensche Boys
Hoofdprijzen: Kampioen Drachtster Boys tweede klasse (1989), Afdelingskampioen 1995, 1998 en 1999 (IJsselmeervogels), landskampioen zaterdag 1995, 1998, 1999 (IJsselmeervogels), algeheel amateurkampioen 1995 (IJsselmeervogels), districtsbeker 1996 (IJsselmeervogels), KNVB-beker voor amateurs 1996 (IJsselmeervogels), kampioen eerste klasse 2003 (Sparta Nijkerk), gedeeld eerste hoofdklasse B 2011 (GVVV), promotie naar tweede divisie 2019 (Quick Boys), kampioen Veensche Boys tweede klasse B 2024 (Veensche Boys)
