Het was een lange rit voor de verslaggevers van de website www.indehekken.net, naar het Overijsselse Vriezenveen, waar Veensche Boys speelde tegen DOS’37. Maar ze kwamen niet teleurgesteld thuis. Het werd een enerverende middag die gevangen werd met diverse prachtige foto’s. Het relaas leest u hieronder:
Normaal gesproken was de wedstrijd DOS’37 tegen SC Veensche Boys ons misschien niet eens opgevallen in de Futbology app, maar dankzij de DM’s kregen we signalen dat er een prima groepje mee zou reizen en dus besloten we de gok te wagen. Als we om kwart over twee de N36 afdraaien en onder een rood wit geschilderd FCT viaduct doorrijden weten we nog niet wat voor een heerlijke, blauwe, middag ons te wachten zou staan.
Vijf minuten voor de aftrap draaien we de Boerhavelaan op. De spelersbus van Veensche Boys en een touringcar gehuurd door de Veensche Ultras ‘Blauwe Helden’ staan gebroederlijk naast elkaar op de parkeerplaats. We lopen langs de rood zwarte kleuren van DETO Twenterand. De zaterdag hoofdklasser is de tweede bespeler van sportpark Het Midden. Het geluid brengt ons al snel de andere kant op, naar het gele deel van het sportpark.
De aftrap
Terwijl de om kwart voor drie geplande aftrap nadert staat er nog een rij voor de kassa. Vijf euro worden in het loketje omgewisseld voor een papieren kaartje en nadat we door de prachtige authentieke stadionpoort lopen wordt het kaartje gescheurd als bewijs van toegang. In de verte kleurt de lucht achter de goal waar de keeper van DOS’37 staat donkerblauw door de Veensche rookpotten. Trommels en tientallen mannenstemmen verwelkomen de 22 die het vandaag moeten gaan doen. We wandelen die kant op. Een grote zwarte bulldog en de tekst “once a blue, always a blue” siert een spandoek van enkele vierkante meters dat hoog in de netten is opgehangen. De wedstrijd wordt afgetrapt.
DOS’37 is als nummer 12 van de zaterdag eerste klasse in de nacompetitie terecht gekomen. De club is opgericht op 15 juni 1937 in café Veendaal en speelde tot 1967 op het Westerdok. In 1967 verhuisde de club naar het huidige sportpark. Tegenstander SC Veensche Boys is een jaar ouder. Op 7 juni 1936 werd de club opgericht na de wedstrijd Nijkerkerveen tegen de “Zwarte bende” uit Nijkerk. De club begon als zondag vereniging en pas in 2006 werd er gestopt met prestatief voetbal op zondag. Leuk detail is dat er wel nog steeds één team voetbalt op de dag dat het voor Veensche Boys begon.
Wedstrijd
Dat DOS’37 een klasse hoger uitkomt blijkt al snel. Binnen 2 minuten komt de thuisploeg op voorsprong. Het verdere verloop van de eerste helft lijkt het een makkelijke middag te worden. DOS’37 valt aan, creëert wat kansen en de gasten moeten het doen met een spaarzame corner. Tot in de 42e minuut linksback Job Derksen zijn tweede gele en dus rode kaart pakt. Het temperament van de meegereisde Veensche Boys wordt nog wat verder opgezweept. De 1-0 wordt meegenomen richting kleedlokaal, maar de wedstrijd is alles behalve voorbij. Terwijl het overgrote deel van de aanwezigen zich richting hoofdgebouw haast voor een drankje bij een van de buitentaps haasten de spelers zich richting kleedkamers.
Sportpark
Voor ons een mooi moment om het sportpark eens rond te lopen. De lange zijde kent een zit tribune met ongeveer 200 zitplaatsen verdeeld over zes rijen. Ondanks dat een deel van de benaming van het tribune is weggevallen vermoeden we dat het de Bertus Huisman tribune is. Naast de tribune staat iets naar achteren een antreciet grijs hok waar, volgend de bordjes, de materiaalman zijn domein heeft. Weer een stukje verder, in het verlengde van de cornervlag staat een nieuw hoofdgebouw waar onder andere de kantine zich bevindt maar waar ook een terras is van waaraf aanwezigen de wedstrijd kunnen bekijken. Geen lekkere positie voor goed overzicht zo in het verlengde van de cornervlag, maar waarschijnlijk wel een prima plek om zaken te doen. Die slaan we dus even over.
Druk
Vanaf het begin van de tweede helft neemt Veensche Boys het heft meer en meer in handen. Al in de 48e minuut lijkt de gelijkmaker op de borden te staan. De assistent scheidsrechter roept de scheidsrechter bij zich. Geen idee wat hij heeft gezien maar de goal wordt alsnog afgekeurd wegens buitenspel. De druk blijft echter worden opgevoerd en de keeper van DOS’37, Patrick Nitert, kan zich langzaam de wedstrijd in keepen. In de 58e minuut besluiten de inmiddels naar de andere kant van het veld verhuisde Veensche Ultras een volgende pyro ronde te ontsteken. De blauwe en witte rook trekt langzaam het strafschopgebied van de thuisclub binnen en de scheids besluit tot een drinkpauze.
Twee minuten na de pyro stop staat het dan alsnog 1-1. Met een omhaal wordt de gelijkmaker tegen de touwen geschoten. De spelers springen een kluwen van juichende meegereisde fans tegemoet. Weer wordt er pyro ontstoken. Fakkels dit keer. Het startschot voor nog meer vocale steun. De groep achter de goal groeit ook als steeds meer ‘gewone’ supporters zich bij de fanatieke aanhang voegen. Het uitvakje ontploft weer als in blessuretijd de 1-2 wordt binnengewerkt. Terwijl heel Nijkerkerveen denkt DOS’37 te hebben uitgeschakeld beslist het arbitrale duo weer anders. Weer wordt er overlegd en weer wordt de treffer afgekeurd. We eindigen de wedstrijd met 1-1 en kunnen ons opmaken voor de verlenging.
Verlenging
In de eerste helft van de verlenging blijven de blauwen achter dezelfde goal staan. Dit keer dus achter hun eigen keeper, de voormalig doelman van onder andere Excelsior en VVV-Venlo, Jordy Deckers. De korte pauze tussen het eindsignaal en de verlenging lijken verlammend te hebben gewerkt. Zowel langs de kant als op het veld ontbreekt de beleving. Of het te maken heeft met het spelen naar de fanatieke blauwe aanhang zullen we nooit zeker weten, maar de tweede 15 minuten van de verlenging is de beleving bij Veensche Boys weer terug. Halverwege het laatste kwartier wordt Nitert weer gepasseerd.
Weer springen spelers en publiek elkaar juichend in de armen. Weer wijst de scheids naar het midden. Maar weer volgt er langdurig overleg tussen de grensrechter en de scheidsrechter. En voor de derde keer in een uur wordt een treffer na enkele minuten afgekeurd. De frustratie is enorm. Een deel van de aanhang wil verhaal halen bij de scheids en zijn assistent. Ook de staf van Veensche Boys reageert woest. De gemoederen worden met moeite tot bedaren gebracht. Supporters sporen elkaar aan om de energie te richten op het steunen van de eigen spelers die zich langzaam op mogen gaan maken voor een zinderende penaltyserie.
Beslissing
In de 117e minuut valt de beslissende goal dan toch. Nummer 9 van Veensche Boys, Danny Brouwer werkt de bal achter de verslagen Patrick Nitert. Weer springen spelers en supporters elkaar in de armen. Wij genieten van de vreugde eruptie aan onze rechter zijde én houden met een schuin ook de scheidsrechter en zijn assistent in de gaten. Maar dit keer vindt men geen reden om de treffer af te keuren en is DOS 3 minuten verwijderd van degradatie.
In de resterende tijd, aangevuld met enkele minuten extra, hangt de 1-3 meer in de lucht dan de 2-2. Als de scheidsrechter voor het laatst fluit springen de tientallen in blauw gehulde Ultras de boarding over. De gele dopjes knallen van de fakkels af en ze rennen richting juichende spelers. Een sliert rook achter zich latend. Onderweg naar de middencirkel lijkt het nog te ontsporen als een van hen tegen de keeper aan loopt. De keeper zet de achtervolging in maar het opstootje wordt snel gesust. Hij druipt teleurgesteld af terwijl het blauwe deel van de aanwezigen het feestje viert. Als hij zijn bidon uit zijn goal vist wensen wat blauwen hem succes in de tweede klasse. Hij reageert met: “dan kom ik jullie daar weer tegen” en draait zich om. Richting kleedkamer om met zijn teamgenoten de degradatie te verwerken.
Halve finale
Voor ons een teken de feestende blauwe massa achter ons te laten. Het blauwe leger zal de ruim 100 kilometer lange terugreis feestend ondernemen. Genietend van een enerverende maar prachtige middag.
Drie dagen later blijkt promotie nog een stap te hoog na een 1-0 nederlaag tegen sv Batavia 90, de nummer 2 van de tweede klasse G, in Lelystad. Een einde aan de droom maar niet aan de passie. En volgend seizoen zullen veel tweedeklassers het blauwe leger op bezoek krijgen op weg naar de eerste klasse. En dat is waar ze wat ons betreft qua support in elk geval zeker thuis horen!
